Atelier Weerselo

Atelier Weerselo

In Antwerpen had ik een heel fijn kamertje waar al mijn spulletjes in stonden, zodat ik alle stofjes en bolletjes wol binnen handbereik had. Maar toen we terug naar Amsterdam verhuisden in de zomer van 2015 gingen we van 130m2 naar 58m2 en dus was er te weinig ruimte voor een werkplek. Een ruimte in Amsterdam huren was te duur en bovendien zag ik niet echt voor me hoe ik met een klein babytje in zo’n atelier aan werken toe zou komen.

Het ideaalst zou een atelier zijn zonder huur en met oppas, maar die bestaan helaas alleen maar in de mooiste droomwerelden. Of toch niet? Eureka, toch ook in Twente! Ruimte genoeg in mijn moeders huis én een oppas-oma! Zodoende werd de verhuiswagen in twee delen gesplitst: 1 voor ons huis in Amsterdam, 1 voor mijn atelier in het Twentse Weerselo.

De overloop veranderde in een hele fijne werkplek, met naast de kasten vol wol en stof ook een kastje vol speelgoed voor Theo. Zolang hij het volhoudt speelt hij daar met mijn oude speelgoed terwijl ik de breimachine van links naar rechts en links naar rechts slinger. En als de verveling toeslaat neemt mijn moeder hem mee om de hond uit te laten of de boodschappen te doen.

Slapen doet hij in de kamer naast de overloop, waar mijn oude ledikantje is neergezet, compleet met My-little-pony-stickers, lekker nostalgisch. Hij kan de breimachine daar horen maar hij slaapt er prima door. Ik denk dat het misschien zelfs een heel fijn geluid voor hem is wat hij al hoorde toen hij nog in m’n buik zat. Zodoende brei ik als een malle zoveel mogelijk lappen stof om knuffels en schilderijtjes van te maken, die ik vervolgens op mijn gemak in ons kleine huisje in Amsterdam af kan werken.

Heel ideaal dus, en bovendien een goede reden om één of twee keer per maand naar Twente te gaan. Enigszins dubbel zijn mijn gevoelens dan ook dat we over een paar weken gaan verhuizen naar een groter huis in Diemen. Ik zie er enorm naar uit om dan mijn spulletjes weer binnen handbereik op de zolderkamer te hebben, maar anderzijds is het jammer dat ik dan waarschijnlijk niet meer zo regelmatig in Twente kom. Maar gelukkig heeft mijn moeder al toegezegd dat ze graag 1 keer per maand een dagje naar Diemen komt om daar op Theo te passen zodat ik non-stop op nieuwe zolderkamer kan werken! Dus het aftellen kan beginnen: Nog 25 nachtjes slapen!

Terug naar blog